میخواهیم چرخ را دوباه اختراع کنیم/ مگر مخاطب ملعبه دست ماست؟
تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۷۷۰۸۹
مهسا بهادری: هشتم شهریور بود که شورای صنفی نمایش از شناور شدن قیمت بلیت سینماها به مدت سه ماه خبر داد و حالا جزییات این طرح مشخص شده است.
بر اساس این طرح که از روز شنبه ۱۹ شهریور قابل اجرا خواهد بود، سینماها اختیار دارند تا سانسهای ابتدایی روز یعنی از ساعت ۱۰ تا ۱۵ را به صورت نیم بها نرخ مصوب و بر اساس درجه کیفی هر سینما به ترتیب ذیل قیمت گذاری کنند: سینماهای مدرن: ۲۲,۵۰۰ تومان، سینماهای ممتاز: ۱۷,۵۰۰ تومان، سینماهای درجه یک: ۱۲,۵۰۰ تومان.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
همچنین برای سانسهای دیگر از ساعت ۱۵ به بعد سینماداران این اختیار را خواهند داشت که بر اساس شرایط جغرافیای هر سینما، نوع مخاطبان و ساعات پیک به شیوه پیشنهادی ذیل قیمت گذاری کنند: سینماهای مدرن: ۳۵,۰۰۰ تومان تا ۴۵,۰۰۰ تومان، سینماهای ممتاز: ۲۵,۰۰۰ تومان تا ۳۵,۰۰۰ تومان، سینماهای درجه یک: ۲۰,۰۰۰ تومان تا ۲۵,۰۰۰ تومان.
این طرح به صورت موقت در ۳ ماه آینده قابل اجرا خواهد بود و اولینبار حوزه هنری برای فیلم«هناس» اجرایی کرد و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت. شناورسازی قیمت بلیت سینما تبدیل به یک بهانهای برای مخاطبان میشود تا زمان بیشتری از خود را به سینما اختصاص دهند. برای ینکه بدانیم این طرح نتیجه بخش خواهد بود و به وضعیت سینما کمک میکند یا خیر، به گفتوگو با سجاد نوروزی مدیرعامل پردیس سینما آزادی پرداختیم که در ادامه میخوانید.
طرح شناورسازی قیمت بلیت سینما تا چه اندازه میتواند به فروش کمک کند؟
طرح شناورسازی قیمت بلیت سینما اولینبار در حوزه هنری و مطالعات آماری و امکان سنجی آن نیز در معاونت توزیع سازمان سینمایی سوره انجام شد، در همان زمان دوستان ما با جمعآوری اطلاعات موجود و تحلیل آنها به یکسری عدد و رقم رسیدند و در نهایت روی فیلم «هناس» اعمال شد و فروش خوبی را هم تجربه کرد. این اتفاق در شرایطی رخ داد که «هناس» را مطابق عرف متداول اکران در سینمای ایران، نمیتوانیم فیلم گیشه به حساب بیاوریم ولی تقریبا در حد خودش، فروشی جدی را تجربه کرد و بعد هم «بدون قرار قبلی» به این طرح پیوست.
به نظر میرسد که عادت سینما رفتن از سر مردم افتاده و به همین دلیل هم ارگانها طرحی به نام شناورسازی قیمت بلیت را پیشنهاد دادند. شما موافق این موضوع هستید؟
من با این ایده موافق نیستم. این کاهش مخاطب در همه ادوار وجود دارد. نکته ماجرا این است که کاهش مخاطب زمانی رخ میدهد که صنعت سرگرمی، که سینما یک بخش مهمی از آن است، دائما به روزرسانی میشود، در دهه شصت و هفتاد، مهمترین و اصلیترین سرگرمی که یک خانواده میتوانست برای خود در نظر بگیرد، سینما بود آن هم در شرایطی که تا این اندازه سینما و بوستان در تهران وجود نداشت؛ اما امروز هست و انتظار استقبال از جانب مخاطب وجود دارد. این اتفاق و انتظار در همه جای دنیا رخ داده است. اما الان در ایران، کاهش مخاطب به علت جهل دانش و کمبود بضاعت تئوریکی است که در صنعت سینما مخصوصا در بخش خصوصی ایران که شامل تولید، اکران، توزیع و تبلیغات است، وجود دارد.
در سینمای ایران توزیع به معنای علمی آن وجود ندارد. به طور مثال فیلم آخر نولان ۱۰۰ میلیون دلار بودجه تولید داشت، ۱۰۰ میلیون دلار بودجه تبلیغات، این در حالی است که ما در ایران تبلیغات را کنار گذاشتیم، در حالی که ما نمیتوانیم بدون تبلیغات و بدون نظام ایجابی صحیح در حوزه توزیع توقع بازگشت مخاطب به سینما را داشته باشیم. مخاطب مگر ملعبه دست ماست؟ نوع رفتار سینماگران ما با مردم، مشابه رفتاری است که خودرو سازان با مردم دارند، واردات خودرو که ممنوع است هر طور و با هر قیمتی هم که بخواهیم میسازیم، شما هم مجبورید که از آن استفاده کنید. اینگونه نیست و بالاخره یک جا مخاطب سینما را کنار میگذارد.
من نمیخواهم بگویم سیاستهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادوار مختلف در این ماجرا تاثیرگذار نبوده، قطعا آن هم تاثیراتی داشته، منتهی مگر چند فیلم ما درگیر ممیزی شده که بخواهیم کاهش مخاطب را گردن ممیزی بیندازیم؟ بنابراین خیلی مخالف این هستم که همه چیز را گردن ممیزی بیندازیم، به جای ممیزی به وضعیت سینماداری فعلی خودمان بپردازیم که پر از مشکل است.
سجاد نوروزی بیشتر بخوانید: ۴ میلیون مخاطب نداریم، برای چه کسی سینما میسازید؟ انیمیشن ایرانی جواد عزتی و پژمان جمشیدی را از دور رقابت کنار زد روزنامه دولت : شناور شدن بهای بلیت سینما میتواند در کنسرت و تئاتر هم جدی گرفته شودشما میگویید تغییر چندانی در مراجعه مخاطبان به سینما اعمال نشده، پس چرا ما مجبوریم برای آوردن مخاطب به سینما، قیمت بلیت را شناور کنیم؟
همه جای دنیا مجبورند این کار را انجام دهند، در ترکیه یک روز در هفته، سینما رایگان است. اگر میخواهیم محصولی را درست بفروشیم، باید بازاریابی درستی انجام دهیم. در کانادا قیمت بلیت در هفته اول اکران با هفته چهارم آن متفاوت است. فیلم یک ساعته یک هزینهای دارد، فیلم سه ساعته یک هزینه دیگر، اما ما اینجا برای فقیر و غنی و دانشجو و بی سواد و همه آدمها یک قیمت ۴۵ هزارتومانی را تعریف کردیم. آیا تا به حال سالن داران، تهیهکنندگان و پخش کنندگان ما گفتند، مخاطبان چه چیزی میخواهند تا بهترین خدمات را به آنها ارائه دهیم؟ البته به غیر از سهشنبههای نیم بها که به یک سنت تبدیل شده است.
پس این موارد برای جذب مخاطب در همه جای دنیا هست و ما عقبتر هم هستیم؟
بله، ما مثل همیشه تافته جدا بافتهایم و میخواهیم چرخ را از نو اختراع کنیم کاری که همه جای دنیا کرده را پس از گذشت کلی زمان اعمال میکنیم و نکته جالبش هم این است که ژست دانای کل میگیریم و به تجربه کل دنیا هم بی اعتنا هستیم. هر حوزهای یک دانشی دارد، دانش بخش خصوصی ما در حوزه تولید و توزیع کجاست؟ اساسا چنین دانشی وجود دارد؟ لذا این ایده کاملا درست بود و تازه ما در این زمینه فقر هم داشتیم و بیش از اینها باید تلاش کنیم.
۵۵۲۴۵
کد خبر 1672154منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: سینمای ایران فروش سینمای ایران اکران سینما بازیگران سینما و تلویزیون ایران شناورسازی قیمت بلیت قیمت بلیت سینما همه جای دنیا کاهش مخاطب ۰۰۰ تومان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۷۷۰۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قیمت بلیت کنسرتهای تهران به ۹۰۰ هزار تومان رسید!
به گزارش همشهری آنلاین، از ابتدای امسال، سقف قیمت بلیت کنسرتهای پایتخت به مرز ۹۰۰ هزار تومان رسید که این اتفاق، برخلاف آنچه انتظار میرفت، اگرچه در ابتدا، سکتهای موقت را در روند استقبال مخاطب رقم زد اما اکنون نگرانی خاصی از این بابت احساس نمیشود و فرآیند استقبال از اجراهای زنده، بهمانند قبل بازگشته است.
افزایش ۱۰۰ هزار تومانی سقف بلیت کنسرت، تا چه اندازه منطقی و درست است؟طبیعی بود که در ابتدای سال جدید، قیمت سالنها به عنوان بزرگترین هزینه برگزاری یک کنسرت، بهمانند سایر اقلام، با درصدی رشد همراه است. برای سال گذشته، قیمت گرانترین سالن پایتخت، برای ۳ روز پایانی هفته، ۴۲۰ میلیون تومان بوده است. این رقم با هزینههای دیگری چون صدا، الایدی، بیمه مخاطبان، پارکینگ، اتاق تشریفات، سالن پذیرایی و ... هزینهای حدود ۵۰۰ میلیون تومانی را روی دست تهیهکنندگان میگذاشت. حالا به این رقم بیفزائید دستمزد خواننده، گروه نوازنده، صدابردار و ... را که سبب میشد تا حتی اگر ۳۰ صندلی یک کنسرت خالی بماند، آن برنامه، صرفه اقتصادی چندانی برای تهیهکننده موسیقی نداشته باشد.
حالا و با شروع سال جدید، هزینه برخی سالنها، با رشد حدودا ۱۰درصدی مواجه شده است که این مهم سبب میشود تا تنها، هزینه اجاره سالن و متعلقات آن به چیزی درحدود ۵۵۰ میلیون تومان برسد که برای چنین وضعیتی، چارهای جز افزایش قیمت بلیت وجود ندارد. اکنون حتی بیم آن میرود که با شروع دور جدید کنسرتها از پایان ماه صفر (نیمههای شهریورماه) باز هم سالنداران، هزینه اجاره سالن را افزایش دهند.
طی خبری که به گوش خبرنگار ایرنا رسیده، درابتدا، تهیهکنندگان رقم ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان را بهعنوان سقف قیمت بلیت کنسرت برای سال جدید پیشنهاد میدهند اما این رقم به ۹۰۰ هزار تومان تعدیل یافت و درمقابل، کف قیمت بلیت که برای سال گذشته، رقم ۳۴۰ هزار تومان بود، به ۵۰۰ هزار تومان افزایش پیدا کرد. بنابراین هماکنون کنسرتهای پایتخت، بین ۵۰۰ تا ۹۰۰ هزار تومان به فروش میرسد.
چه کنیم که کنسرت از حالت یک کالای لوکس خارج شود؟کنسرت سالهاست که با این اعداد و ارقام، به یک کالای لوکس تبدیل شده که برخی اقشار جامعه، استطاعت بهرهمندی از آن را ندارند. استقبال بسیارخوب مخاطبان از کنسرتهای جشنواره فجر سال گذشته که قیمت بلیتهایش از ۹۵ هزار تا ۵۰۰ هزار تومان متغیر بود، نشان داد که درصورت کاهش مبلغ بلیت، سایر اقشار نیز از این اتفاق، استقبال خواهند کرد بنابراین اگر قرار باشد در شرایط عادی نیز استقبال خوبی از کنسرتها صورت بگیرد، در وهله نخست باید هزینه سالنها پائین بیاید.
تهیهکنندگان رقم ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان را بهعنوان سقف قیمت بلیت کنسرت پیشنهاد میدهند اما این رقم به ۹۰۰ هزار تومان تعدیل یافت و کف قیمت بلیت نیز به ۵۰۰ هزار تومان افزایش پیدا کرد
در این مقوله، توجه به چند نکته بسیار ضروری است: این سالنها، طی سانسهای صبح خود، میزبان برنامههای مختلفی هستند که درآمدزایی بسیارخوبی از این محل کسب میکنند و بنابراین دلیلی ندارد که برای سانسهای شبانه که طبیعتا باید خالی باشند و برنامهای در شب برگزار نمیشود، چنین ارقامی را از کنسرتگذاران دریافت کنند.
ثانیا اگر هم بخواهیم به استانداردهای جهانی این حوزه توجه کنیم باید بگوئیم که اولا، هیچیک از این سالنها، اختصاصا برای برگزاری کنسرت ساخته نشدهاند و عموما سالنهای همایش هستند که بعضا پخش فیلم نیز میکنند بنابراین نباید هزینه سالنهای تخصصی کنسرت را دریافت کنند. همچنین این سالنها، هزینههایی چون پارکنیگ، بیمه انفرادی و ... را به کنسرتگذار تحمیل میکنند که سبب میشود تا هزینه نهایی کنسرت بالا برود.
حتی برخی از این سالنها، فاکتورهای عجیبی برای کنسرتگذارها میپیچند. مثلا بکاستیج در تمام جهان، به همراه سالن در اختیار گروه قرار میگیرد اما برخی سالنهای پایتخت، بابت این امکان و جدای از هزینه سالن برگزاری، هزینههای سنگینی دریافت میکنند که سبب میشود تا افزایش مبلغ بلیت به تنها راهکار کنسرتگذار برای صرفه اقتصادی تبدیل شود.
باید فرهنگ کنسرتگذاری را تغییر دهیمدر این شرایط، سالندار، تنها به دریافت هزینه سالن خود میاندیشد و برایش مهم نیست که قیمت تمامشده بلیت چقدر میشود. بنابراین نخستین گامی که باید در مسیر اصلاح قیمت بلیت برداشته شود، ترمیم هزینه سالن و واقعی کردن قیمت اجاره سالن است. وگرنه فعالان حوزه موسیقی که شامل گروه صدابرداری، نوازندگان، خواننده و ... میشود، با درک مصائب این حوزه، دستمزدهایی غیرواقعی طلب نمیکنند. سنگ بزرگ پیش پای کنسرتگذاران، هزینه سالن است که امیدواریم تا انتهای امسال، مشمول جراحی اقتصادی شود چرا که قطعا بهای بلیت برای سال آینده، میلیونی خواهد شد که برازنده برآیند فرهنگی کشور و سرانه نشاط اجتماعی آن نخواهد بود.
ضمن اینکه با احداث آسمانه هنر ایران، این مشکل تاحدودی مرتفع خواهد شد اما ضروری است تا زمان بهرهبرداری از این سازه ایرانی - اسلامی، نسبت به این جولان قیمت سالنهای کنسرت، یک واکنش درست صورت بگیرد تا هزینه این نرخگذاریهای سلیقهای، از جیب مردم پرداخت نشود.